Καλή χρονιά με υγεία και φως. Αρχίζουμε την νέα χρονιά με ποίηση
Σήμερα έχουμε την χαρά να παρουσιάσουμε μια σειρά
ποιημάτων του Miguel Hernández σε μετάφραση της εξαιρετικής συνέδελφου μας – Αλεξάνδρας Δογκάκη. Η Αλεξάνδρα το 2010 στα πλαίσια των εκδηλώσεων και
αφιερωμάτων για τα εκατό χρόνια από την
γέννηση του Miguel Hernández είχε
μεταφράσει μια σειρά ποιημάτων του ποιητή και μας
πρόσφερε ένα μέρος της δουλειάς της για το ιστολόγιο του συλλόγου μας . Την ευχαριστούμε
και της ευχόμαστε σύντομα να μπορέσει να δει το σύλονο της δουλειάς της στα
ράφια των βιβλιοπωλείων και να πάρουν θέση στις βιβλιοθήκες μας .
Η
χειρονομία της Αλεξάνδρας ,μου έδωσε την ιδέα να φτιάξουμε μιά
ενότητα με έργα συναδέλφων , όπως μεταφράσεις , κείμενα, ποιήματα, εργασίες ή προτάσεις διδασκαλίας ας μας στείλουν κάποιο δείγμα της δουλειάς
τους για να το δημοσιέυσουμε στο ιστολόγιό μας
Ποίηση : MIGUEL HERNÁNDEZ. Μετάφραση : Αλεξάνδρα Δογκάκη
¿ No cesará este rayo que me
habita?
¿No cesará
este rayo que me habita
el corazón de exasperadas fieras
y de
fraguas coléricas y herreras
donde el
metal más fresco se marchita?
¿No cesará
esta terca estalactita
de cultivar
sus duras caballeras
como
espadas y rígidas hogueras
hacia mi
corazón que muge y grita?
Este rayo
ni cesa ni se agota:
de mí mismo
tomó su procedencia
y ejercita
en mí mismo sus furores.
Esta
obstinada piedra de mí brota
y sobre mí
dirige la insistencia
de sus
lluviosos rayos destructores.
Ο κεραυνός που κατοικεί μες στην καρδιά μου
θα πάψει πια να τη γεμίζει με αγριεμένα
θηρία και χυτήρια οργισμένα
που όλο μαραίνουν τα πιο κρύα μέταλλά μου;
Θα πάψει πια ο πεισματάρης σταλακτίτης
να καλλιεργεί σκληρούς κρυστάλλους σα
μαχαίρια,
σαν ανεξέλεγκτες φωνές που την καρδιά μου
κάνουν να ουρλιάζει, να μουγκρίζει ολοένα;
Ο κεραυνός δε σταματά, ούτε εξαντλείται
γιατί προέρχεται μονάχα από μένα,
η λύσσα του επάνω μου θ’ ασκείται.
Η επίμονη αυτή πέτρα από μένα
βλασταίνει και να κατευθύνει εμμένει
τις βροχερές κι ολέθριες αστραπές της.
Como el toro he nacido para el luto
Como el
toro he nacido para el luto
y el dolor,
como el toro estoy marcado
por un
hierro infernal en el costado
y por varón
en la ingle con un fruto
Como el
toro lo encuentra diminuto
todo mi
corazón desmesurado,
y del
rostro del beso enamorado,
como el
toro a tu amor se lo disputo.
Como el
toro me crezco en el castigo,
la lengua
en corazón tengo bañada
y llevo al
cuello un vendaval sonoro.
Como el
toro te sigo y te persigo,
y dejas mi
deseo en una espada,
como el
toro burlado, como el toro.
Όπως ο ταύρος γεννημένος για το πένθος
και για τον πόνο είμαι, όπως ο ταύρος
έχω σημάδι από σίδερο του Άδη στα πλευρά,
καρπό ανδρισμού μες στου βουβώνα τη μεριά.
Όπως ο ταύρος την απέραντη καρδιά μου
για μικροσκοπική θε να την έχει,
για να σου δώσω τα φιλιά του έρωτα μου
κάνω σαν ταύρος που μες στην αρένα τρέχει.
Έγκλειστος σαν τον ταύρο μεγαλώνω,
τη γλώσσα έχω στην καρδιά μου βουτηγμένη
και στο λαιμό θύελλα αγριεμένη.
Σε διώκω και σε καταδιώκω σαν τον ταύρο,
τον πόθο μου σ’ ένα σπαθί αφήνεις,
με περιπαίζεις σαν τον ταύρο, σαν τον ταύρο.
